परवा एका photo मध्ये, अचानक तू दिसलास
ओळखलंच नाही तुला, किती वेगळा भासलास
किती सुडौल अन मापात होतास तू
ऊर्जेचा न आटणारा, झरा होतास तू
बेफिकिरी तर फोटोतूनही जाणवत होती
जग जिंकण्याची उर्मी, डोळ्यात होती
एका ठिकाणी पाय तुझा टिकत नसे
वायू संचारे कि लाभले पंख जसे ?
बघेल तेंव्हा घोळक्यात, एकांत काय असतं ?
दोस्ती म्हणजेच life, बाकी सब झूठ असतं
समय क्या चीज हैं, काय दिवस काय रात्र
सुकून हैं वही, जिथे असू एकत्र
तुला असा पाहून, आरशात पाहायला नकोच वाटले
माझ्या "विशीतल्या मी ला" , परत कपाटात ठेऊन टाकले
तुझ्या विषयीचा विचार, पण डोक्यात घोळत राहिला
नकळत अन आरशात , चेहरा पुन्हा दिसला
हे हि काही वाईट नाही, नसेल जरी 'तसे'
फिकट होतातच कि रंग, चित्रातले जसे
नवीन काही हाताला, लागल्यासारखे वाटले
नव्यानेच स्वतःला , सापडल्यासारखे वाटले
"माझ्या विशीतल्या मी ला" आता, अधेमधे बाहेर काढतो
"हर फिक्र को धुवें में उडाता...", सध्या बरंच गुणगुणतो
-अंकुश
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा