माझ्या विशीतला मी...

 परवा एका photo मध्ये, अचानक तू दिसलास 

ओळखलंच नाही तुला, किती वेगळा भासलास 

किती सुडौल अन मापात होतास तू 

ऊर्जेचा न आटणारा, झरा होतास तू 

बेफिकिरी तर फोटोतूनही जाणवत होती 

जग जिंकण्याची उर्मी, डोळ्यात होती 

एका ठिकाणी पाय तुझा टिकत नसे 

वायू संचारे कि लाभले पंख जसे ?

बघेल तेंव्हा घोळक्यात, एकांत काय असतं ?

दोस्ती म्हणजेच life, बाकी सब झूठ असतं 

समय क्या चीज हैं, काय दिवस काय रात्र 

सुकून हैं वही, जिथे असू एकत्र 

तुला असा पाहून, आरशात पाहायला नकोच वाटले 

माझ्या "विशीतल्या मी ला" , परत कपाटात ठेऊन टाकले 

तुझ्या विषयीचा विचार, पण डोक्यात घोळत राहिला 

नकळत अन आरशात , चेहरा पुन्हा दिसला 

हे हि काही वाईट नाही, नसेल जरी 'तसे' 

फिकट होतातच कि रंग, चित्रातले जसे 

नवीन काही हाताला, लागल्यासारखे वाटले 

नव्यानेच स्वतःला , सापडल्यासारखे वाटले 

"माझ्या विशीतल्या मी ला" आता, अधेमधे बाहेर काढतो 

"हर फिक्र को धुवें में उडाता...", सध्या बरंच गुणगुणतो 

-अंकुश 

संयम पुन्हा साधू दे...

 

मला ना अताशा तुझा,

कंटाळा यायला लागलाय 

खेळणं बनून हातचं,

जीव नकोसा झालाय 

चुका करतोस तू आणि,

दूषणं मला मिळतात 

व्यसनांच्या क्रमवारीत सध्या,

पहिलं स्थान मला देतात 

रोज सकाळी उठून,

माझ्यात डोकं खुपसतोस 

हरी नाम सोडून,

Siri नाम घेतोस 

कशाला हव्यात सारख्या,

चौकश्या जगाच्या 

अंतरंगात  बघ किती,

बदललंय स्वतःच्या 

काढू नको बाहेर मला 

प्रत्येक क्षण टिपायला 

काजळाच्या डब्या आहेत ना,

टिपून आठवणीत साठवायला 

मी म्हणजे साधन आहे,

साध्य मात्र अजिबात नाही 

जाणीव करून देणे माझे काम,

मी म्हणजे ' जाणिवा '  नाही 

होऊ दे रे मला drain,

रितं रितं बरं वाटतं

तू हि हो की मोकळा,

बघ कसं शांत वाटतं 

बघ राहून माझ्याशिवाय,

एक दिवस मलाही राहू दे 

कुठं चुकलं शोधू दोघेही,

संयम पुन्हा साधू दे 

-अंकुश