कोई दुसरा ...

 

प्रश्न...

 अमुक असं का, तमुक असं का नाही 

प्रश्न वाढतात रोजचे, उत्तर मिळत नाही 

विचारांचा गुंता होतो आणि डोक्याचा भुगा

सोडवू प्रश्न कसे, कृपया कोणीतरी सांगा

मलाच पडतात का, प्रश्न असे क्लिष्ट अन अवघड ?

मीच वाहतोय का, नैतिकतेची अन तत्वज्ञानाची कावड? 

तुम्ही करता का, विचार कधी खोल ?

मती जिथे गुंगते अन तत्वज्ञान ठरतं फोल ?

पण कधीतरी अचानक एखादं उत्तर मिळून जातं

अस्तित्वाचं सार थोडं थोडं उलगडून जातं 

प्रश्न सतत पडणं, हेही वरदान नव्हे काय ?

रोज थोडं उलगडणे, हेच जीवन नव्हे काय?

मार्ग दाखवी तो गुरु, आणि चाले तो शिष्य 

अनुभूतींचा प्रवास म्हणजेच तर खरं आयुष्य 

त्यातूनही अनुत्तरित, राहतील काही गोष्टी

जन्म देऊन पुन्हा, संकेत देईल सृष्टी 

- अंकुश  

तेच तेच परत परत ...

 

अजून एक गिरकी घेतली, स्वतःभोवती वसुधेने

आला दिवस तसाच गेला, घडले नित्य नेमाने 

आयुष्य साला अगदी, copy-paste  झालंय

आजचे, उद्याचे, सगळे अगदी same झालंय 

भाज्यांनीही आपापसात, वार वाटून घेतलेत 

तीच चव, तोच वास, सगळेच ओळखीचे झालेत 

कपड्यांची पण तीच तऱ्हा, नंबर येतो आलटून पालटून 

तेच नऊ दर वर्षी, नवरात्रीला ठरवून 

फिरायलाही तिथेच जातो, शनिवार -रविवार येता

तेच hotels, त्याच dishes, खायची वेळ होता 

तेच तेच कार्यक्रम बघतो, TV वर आणि  Mobile वर

आताशा तर हसू हि येत नाही, त्याच त्याच विनोदावर 

वेगळे काहीतरी करून, वाटते जमाना झाला 

आणि आम्ही नित्य म्हणतो, routine चा कंटाळा आला 

उत्सुकता आणि रसिकता, जशी आमची हरवली 

एकाच दिशेत प्रवास, जशी दिली कोणी किल्ली 

आमचाच रोबो झालाय, रोबो बनवताना 

चौकटीत अडकलोय, सोडून स्वछंदीपणा 

- अंकुश