सोमवार, २१ जून, २०२१

तोचि एक परमगुरु


वृक्षासम देऊ  छाया , धरिणीसम अन्न  पोटी 

सरितेसम  शमवू  तृष्णा , ना  मिरवू  प्रतिष्ठा  खोटी 


दर्यासम  होऊ  दिलदार , निश्चयाचा  बनू  मेरू 

वाऱ्यासम  होऊ  वाहक , वाटप  ज्ञानाचे  करू 


पाषाणासम   होऊ  अभेद्य  , पात्यापरी  विनम्र  कधी 

नभासम  कधी  देऊ  आसरा , विठोबाची  लेकुरे कधी 


पुष्पासम  होऊ  प्रसन्न , घेऊ  फळांचे   माधुर्य 

मातीसम  होऊ  सुगंधी , असोत  नकोशी  कार्य 


वनराईचे  गांभीर्य घेऊ , किलबिल  घेऊ  पक्षांची 

वादळासम  होऊनि  झुंझार , शांतता  घेऊ  माळाची 


वेलीसम  घट्ट  बिलगू , रेतिसम  निसटू  कधी 

पालवीसम  नव्याने  बहरू , पानगळीपरी  घेऊ  समाधी 


असंख्य  हाती  देतो , ना  ठेवता  हातचे 

नतमस्तक  होऊनि  चरणी , आपणही  गिरवायचे 


ना  मागता  शिकवतो , जीवन  कैसे  जगायचे 

तोचि  एक  परमगुरु , निसर्ग  त्यास  म्हणायचे 


- अंकुश 

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

माधुरी

 परवा चक्क स्वप्नात माधुरी आली,  गोड लाजत हसत “साजन”च म्हणाली  पहाटेचं स्वप्न, मन शहारून गेलं खसखसून साबणाने, अंग धुवून काढलं नविन शर्टची घड...